Í grenndinni veit ég um vin sem ég á

Í grenndinni veit ég um vin sem ég á,
 í víðáttu stórborgarinnar.
 En dagarnir æða mér óðfluga frá
 og árin án vitundar minnar.

 Og yfir til vinarins aldrei ég fer,
 enda í kappi við tímann.
 Sjálfsagt þó veit hann ég vinur hans er,
 því viðtöl við áttum í símann.

 En yngri vorum við vinirnir þá,
 af vinnunni þreyttir nú erum.
 Hégómans takmarki hugðumst við ná
 og hóflausan lífróður rérum.

 "Ég hringi á morgun", ég hugsaði þá,
 "svo hug minn fái hann skilið",
 en morgundagurinn endaði á
 að ennþá jókst milli okkar bilið.

 Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk,
 að dáinn sé vinurinn kæri.
 Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk,
 að í grenndinni ennþá hann væri.

 Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd,
 gleymd ekki hvað sem á dynur,
 að albesta sending af himnunum send,
 er sannur og einlægur vinur.

kv. Skjöldur

Athugasemdir

[Heiða B. Heiðars, 16.4.2007 kl. 23:49]

Skjöldur; samdir þú ljóðið?

[Skjöldur V. Árnason (IP-tala skráð) 17.4.2007 kl. 16:03]

Nei því miður, því glaður vildi ég hafa þessa hæfileika. Fannst þetta bara passa til okkar allra sem erum í þessu lífskapphlaupi og þykjumst ekki hafa tíma fyrir þá sem við elskum og þykir vænt um. Og erum "alltaf" af fara að koma í heimsókn.

Held að þetta sé bandarískt ljóð og er þýtt af Sig. Jónssyni tannlækni.