Kúrekinn og Indjáninn

Kúreki sem var búktalari kemur gangandi inn í smábæ og sér þar indíána sitjandi á bekk.
Kúreki: Hey, flottur hundur. Er þér sama þó ég tali við hann?
Indíáni: Hundur ekki tala.
Kúreki: Heyrðu hundur, hvernig hefurðu það?
Hundur: Ég hef það fínt !
Indíáni: [Undrunarsvipur]
Kúreki: Er þetta eigandi þinn? [Bendir á indíánann]
Hundur: Jamm.
Kúreki: Hvernig fer hann með þig?
Hundur: Mjög vel. Hann fer með mig út að ganga tvisvar á dag, gefur mér góðan mat og fer með mig niður að vatninu einu sinni í viku og leikur við mig.
Indíáni: [trúir ekki eigin eyrum]
Kúreki: Er þér sama þó ég tali við hestinn þinn?
Indíáni: Hestur ekki tala.
Kúreki: Heyrðu hestur, hvernig hefurðu það?
Hestur: Komdu sæll kúreki.
Indíáni: [Undrunarsvipur]
Kúreki: Er þetta eigandi þinn? [Bendir á indíánann]
Hestur: Jamm.
Kúreki: Hvernig fer hann með þig?
Hestur: Nokkuð vel, þakka þér fyrir. Hann fer reglulega í útreiðartúra, kembir mér oft og lætur mig inn í hlöðu í skjól fyrir náttúruöflunum.
Indíáni: [Gjörsamlega hissa]
Kúreki: Er þér sama þó ég tali við kindina þína.
Indíáni: Nei nei kind ljúga , kind ljúga !!!

kv. Freyr