Saga af undirrituðum.................

Ég er giftur frábæri konu sem heitir Þórdís, og ég var mikil karlremba.   Þó við innum bæði fullan vinnudag leit ég aldrei við hússtörfum og hélt því fram að það væri  hlutverk konunnar að sjá um þau.    En eitt kvöldið þegar konan mín Þórdís kom heim úr vinnunni sá hún sér til mikillar ánægju að búið var að baða börnin, vaska upp, þvo þvott og hengja út, dýrindissteik var í ofninum og búið var að leggja fallega á borð og setja stóran og fallegan blómvönd á mitt borðið.   Konan mín varð auðvitað forviða og heimtaði að fá að vita hvað væri í gangi.   Eftir nokkrar fortölur viðkenndi ég fyrir henni að hafa lesið í tímariti að útivinnandi eiginkonur væru yfirleitt ástleitnar ef þær væru ekki svo þreyttar eftir að húsverkin bættust við vinnuna.  Daginn eftir gat konan mín varla beðið eftir að segja vinnufélögunum frá þessari breytingu. "Og hvað gerðist?" spurðu þeir. "Þetta var alveg frábær matur," svaraði hún.  "Freyr vaskaði meira að segja upp eftir sig, hjálpaði krökkunum með heimavinnuna, braut saman þvottinn og gekk frá öllu upp í skápana." "Og hvað gerðist síðan seinna um kvöldið?" spurðu vinnufélagarnir forvitnir.  "Ekkert," svaraði Þórdís, "hann var svo þreyttuuuuuur......."

Kv.Freyr

Athugasemdir

[Bragi Einarsson, 28.3.2007 kl. 16:23]

við eigum bara að láta þær um þessi verk!